Szklana kula.

Obejmują mnie ściany
tej szklanej kuli,
a czyste szkło pieści i tuli
do wiecznego snu o dawnych -
bohaterach dzieciństwa.

W bezmiarze miłości i draństwa
kompie się, niczym w morzu ukochanym
Mimo, że... szklane ściany, szklany dym
włazi do oczu kruchych jak trawa.

Spalona słońcem dusza
szuka chłodu w uniesieniach,
w szczerych zapomnieniach
i w litości nad tymi, którzy muszą...

Obejmują mnie ściany
tej szklanej kuli,
bym był nieskalany, by mi nie wypruli
dumy, co zaciska świat banalny,
co zaciska umysł.

autor

nikt

Napisany: 2007-08-28 Dodano: 2007-08-28 20:45:17

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie