SZLAK PIJANYCH MYŚLI

Umysł od pragnień rozgrzany,
w oceanie myśli skąpany,
trzeźwo bunt podnosi
i o wybaczenie prosi...

Pojawia się nagle logika,
która jakby mocą magika,
rozum codzienności oddaje
i jak strażnik przy nim zostaje...

Lecz rozum truciznę połyka,
pod ciężarem wad się potyka
i upada na gruzy miłości,
spijając resztki trzeźwości!

Logika?Komu ona potrzebna?
...I tak już nic nie zjedna!
Rozum używka dawno porwała
i ciało ze sobą zabrała...

..............................

Zaklinam czas i rzucam czar,
by moment ten przez wieki trwał,
by tańczący świat przytulał nas
do swego serca przez cały czas!

Niech tuli w ramionach los
naszego bycia!Chcę słyszeć głos
niepokoju życia i mówić,
że świat nie pozwoli się zgubić!

autor

beti027

Napisany: 2005-05-30 Dodano: 2005-06-01 14:39:05

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie