Szmaragdy życia

Wiersz dobrze napisany.Skłania do refleksji.Poprzez
nasycenie barw wiersz pobudza wyobraźnię.Wiersz lekki
i rytmiczny.Temat oryginalny.

Oj jak bardzo smutno mi się zrobiło ale wszystko to,
co piszesz to prawda.
Potrafisz "władać": piórem.
Treść i forma godne podziwu. Polecam.

Ladna refleksja nad przemijaniem i i nasza obecnoscia
we wszechswiecie, w ktorym jak slusznie zauwazasz
jestesmy "mniej niz drobnym pylem"...

O ile to ja mam odebrać ten piękny wiersz, to jestem
bardzo wzruszona. Jest tym co mnie również nie daje
spokoju, przyroda, życie i wszystko co nas otacza, a
przemija jednym tchem. Tak pięknie ujęłaś to wszystko
słowami w wiersz ,że dla mnie to wytworna poezja. Lecz
wszystkie Twoje wiersze to piękne strofy przepełnione
miłością i tęsknotą , które ja bardzo cenię i rozumię
Cię bardzo.

Z taką lekkością oddałaś urok przemijania, wiersz
popłynął urokliwie i słowem życzliwym dedykujesz
przyjaciółce , jest bardzo ok.

Przemijanie - tak trudno się z tym pogodzić. Jesteśmy
tacy mali wobec ogromu kosmosu. Wiersz, który należy
do bardzo dobrych.

Rozumieć ten umierający nasz świat i naszej ziemi w
wszechświecie jest naprawdę szczęściem że posiadamy
tak chłonną wyobraźnię że możemy sobie uzmysłowić
ogrom tego tematu i choć w części przekazać innym,a
tutaj jeszcze bogactwo naszej planety-łącznie ze
szmaragdami i innym bogactwem-wiersz super oddaje
treść naszego życia na ziemi z otaczającym nas
bogactwem z którego człowiekowi dane jest korzystać-no
cóż jesteśmy tylko marnym pyłem czasowo na ziemi
oczekującym na swoje przemijanie..dobrze napisany i
ciekawy..powodzenia

Twoje wiersze - to prawdziwa poezja, lubie je czytac i
bardzo zachwycam sie nimi, wypelniaja moja dusze.
Nastepny wspanialy wiersz.

Wiersz o przemijaniu, samotności, smutkiem płyną słowa
w wersach. Jest prześliczny.

Tak jesteśmy marnym pyłkiem w kosmosie choć życie
prędko umyka trzeba się cieszyc bo można tęsknić
kochać i płakać a czas przemijania i tak jest równy
dla wszystkich,bardzo ładny wiersz.

Opis przyrody, która jest świadkiem przemijania. Żal
za tym życiem, co ucieka tak szybko.

Bo choć; "młodość błyska,jak pogoda złota...to,szeptem
zatrzymam szmaragdy życia,na skrzydłach białej
gołębicy",cyt aut.Piękne słowa,uczucia szmaragdem
wypisane,a "rozsypane klejnoty istnienia
pozbieram".Pięknie zbudowane zdania w wierszu,ładne
epitety.Fakt, wobec kosmosu jesteśmy małym
pyłkiem,lecz delektujmy się przeznaczenia
smakiem.Purpurowym pocałunkiem i westchnieniem lepiej
przyjąć to,co nam życie daje.Dziękuję .