W szponach mroku
Tuż po północy
widać ślady człowieka
blisko jeziora
kruki i wrony
wyjadają ofiarę
w odbiciach kałuż
wśród głuchej ciszy
spojrzenie starej sowy
utknęło w mroku
Tuż po północy
widać ślady człowieka
blisko jeziora
kruki i wrony
wyjadają ofiarę
w odbiciach kałuż
wśród głuchej ciszy
spojrzenie starej sowy
utknęło w mroku
Komentarze (28)
świetny tryptyk, jestem pod wrażeniem
Horror! Kruki i wrony zmory i upiory. W haiku ukojenie
duszy a u Geniusza to jak z tym:-)))
Czerwcowego spełnienia, pozdrawiam:-)
ładnie, choć mrocznie...pozdrawiam :)
- dawno, dawno temu czytałam Żeromskiego... od tamtej
pory czuję jakiś dziwny lęk, gdy widzę stado wron
...
- miłej niedzieli.
ciekawe haiku choć mroczne Pozdrawiam serdecznie:))
Trochę mrocznych klimatów się przyda.
Pozwalam sobie za Demoną.
Przestrogi prawdy i jej zalecenia przyjmujemy jako
przeznaczone dla INNYCH , a nigdy dla siebie.
faktycznie mroki - strach czytać przed spaniem...
Dobre.
Pozdrawiam:)
Ja bym to dał jako jeden wiersz.
Dla mnie piękne.
Pozdro.
Oj niech nas Twe słowa nie straszą, bo nie będę
chodzić nad jezioro, a mieszkam nad nim...pozdrawiam
serdecznie, +
Mam nadzieję że nie straszy nad tym jeziorem bo
zamroczyłeś troszeczkę Chacharku ale wiersz
dobry.pozdrawiam.
dobre haiku ...tylko czemu takie mroczne?????
pozdrawiam:-)
ciekawe nie powiem ... pozdrowionka