W szponach mroku
Tuż po północy
widać ślady człowieka
blisko jeziora
kruki i wrony
wyjadają ofiarę
w odbiciach kałuż
wśród głuchej ciszy
spojrzenie starej sowy
utknęło w mroku
Tuż po północy
widać ślady człowieka
blisko jeziora
kruki i wrony
wyjadają ofiarę
w odbiciach kałuż
wśród głuchej ciszy
spojrzenie starej sowy
utknęło w mroku
Komentarze (28)
Zazębiają się jak puzzle tworząc mroczny obrazek.
Serdeczności.
Horror - haiku!
Tak sugestywne,że zaczęłam się bać:)
Dobre, pozdrawiam:)
haiku to nie moja bajka ale w Twoim wydaniu
przemawia..bardzo,pozdrawiam
Dobre!
Na szczęście nie chadzam po północy nad jezioro ;)
też mi się podoba, wyobraźnia ma robotę:)
DOSKONAŁE!!!
Można czytać jako całościowy wiersz,
a to haiku, baaardzo dobre,
baaardzo!!!
Nie można tylko pisać o motylkach, lubię takie
klimaty, super!
Pozdrawiam serdecznie:)
Haiku owe
jest takie horrorowe...
+ Pozdrawiam
Och, jaki smutny, mroczny wiersz. Zmroziło! Pozdrawiam
serdecznie i życzę miłego popołudnia:))
wstrząsający jest haiku...
pozdrawiam :)
mroczne obrazki przedstwaiłeś w obrazkach
aż już nie wybiorę się nad jezioro Kruki
pozdrawiam:)
Świetne.Spojrzenie starej sowy jest cudowne.Bardzo
mroczny klimat.Pozdrawiam.
bardzo fajnie
Pozdrawiam serdecznie
Dobrze zbudowany mroczny klimat, w trzech spójnych
obrazach. Miłej soboty.