Sztuczny człowieczy Ogień

Chwilowy błysk,
ciemne niebo
Chwila jasnego światła,
co z wielkim hukiem zaznacza
swe istnienie
oślepiając,
zachwycając!..

Po czym spada,
gaśnie.

I oto znów kolejne
migi kolorowych świateł,
nasze pragnienia bycia widocznym.
Chwila głośna
gubiąca się wśród innych
jasnych świateł,
krótkowiecznych.

Każdy z nas jest chwilą,
jasnym krótkim blaskiem
zagubionym pośród ciemnego nieba,
w którym goszczą światła krótkie.

I choć nie chcę,
to tez nim jestem,
przeminę szybko.
Ale czy ktoś zapamięta,
że byłam?
Dodaj komentarz Powrot

autor

ciemneswiatelko

Napisany: 2007-06-18 Dodano: 2007-06-18 21:58:52

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie