Sztuka Kochania
był taki czas....
Kochaj mnie kochaj
jak Pan nas ukochał.
I chodz po horyzont drogi naszej
w niebo zawsze pachnące błękitem.
Tam gdzie zawsze prawda powstaje
a życie radosne przynosi spokój błogi....
tak mało do szczęścia było potrzebne..
autor
amorfizm
Dodano: 2007-04-10 14:58:34
Ten wiersz przeczytano 446 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.