Sztuka wybaczania
Jak wybaczyć, gdy w żyłach
tajfun miota się straszny,
ale przecież mówiłeś:
miłość rany opatrzy .
Czym okiełznać wzburzoną
nerwów pędzącą sforę,
ale czyż nie uczyłeś:
miłość niesie pokorę?
Dotknij wzrokiem błękitu
zarzuć pęta na złości,
tyle razy prosiłeś:
Boże, bądź mi miłościw.
Wszak łotrowi wybaczył,
gdy na krzyżu już konał
czymże lepszym więc można
złe uczynki pokonać?
autor
magda*
Dodano: 2013-03-02 00:34:40
Ten wiersz przeczytano 1313 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam:)
bardzo trudno jest przyznać sie do błędu czy
przeprosić
a jeszcze większą sztuką jest wybaczyć
nie bede ukrywać, że przeczytałam w idealnym rytmie ;)
mądrze. trzeba wybaczać mimo wszystko, chociaż ja
uważam, że niekoniecznie mówić to głośno.
Właśnie Madziu! jak wybaczyć? a wybaczać przecież
trzeba! Pozdrawiam milutko:)
Mądre słowa, piękny wiersz Magdo.
Pięknie, mądrze. Pozdrawiam :)
to jest wielka sztuka czasem jest tak trudno wybaczyć
....
pozdrawiam:-)))
Wybaczenie jest zbawienne dla kogoś,kto wybacza.
Najtrudniej wybaczyć, gdy winowajca o nie nie zabiega.
Gdy z jego strony nie ma "żalu za grzechy, mocnego
postanowienia poprawy i zadośćuczynienia" - zupełnie
jak w konfesjonale. Pozdrawiam :)
Można wybaczyć tak zwyczajnie - parę razy, potem to
już robi się sztuką...bardzo dobry wiersz
Czasem tak trudno zdobyc sie na wybaczenie nawet
malych przewinien ...piekny wiersz
Jak zawsze - piękny. Serdecznie pozdrawiam
Jakiś mędrzec powiedział:"nie mam nic do wybaczania".
Wiersz dobrze się czyta... Pozdrawiam.
Pięknie...wybaczanie jest sztuką, czasami trudną ale
nie niewykonalną.
Pozdrawiam.
"miłość rany opatrzy" - nie łatwo wybaczać, ale
trzeba. Bez miłości zginiemy..