Szukam ludzi
brata szukaj pośród tłumu
gdy samotność byt zabija
Ty uczyłaś mnie matuniu
jak się miłość w nas rozwija
w dłonie słońce nam wkładałaś
żar gromadził w sercach ciepło
teraz wicher tańczy w skałach
gdzie to wszystko nam uciekło
pora wrócić na rozdroże
by odszukać prawdy drogę
rozszalałe życiem morze
nie połączy ludzi z Bogiem
autor
globus
Dodano: 2015-08-28 23:46:44
Ten wiersz przeczytano 1171 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Samotność zmorą naszych czasów i pośpiech.Pozdrawiam.
Warto szukać dobrych serc, by pokonać samotność.
Wiersz skłania do zadumy. Pozdrawiam :)
Podoba sie wiersz.
Milo, ze jestes, pozdrawiam.:)