Tajemna miłość

Tak bardzo sie cieszyła, że go dziś ujrzy - tą nadzieją żyła...
Kochała go potajemnie od miesiąca.
Nie wiedziała, że on ma inną i jej skryte spojrzenia odtrąca...
Szła za nim krok w krok,
za drzewami się chowała;
nie zastanawiała się czy warto iść,
przecież go kochała...
Nagle on zniknął w klatce bloku jednego;
ona czekała zastanawiając się po co on tam poszedł...
Po chwili wyszedł z inną,
a ona rzuciła się na kolana,
płacząc krzyczała: "DLACZEGO?!"
Wróciła do domu,
nie pamięta jaką drogą;
wbiegła do swego pokoju z miną srogą i chwyciła w dłoń małą rzecz koloru połyskującego...
Zamknęła się w łazience i zaczęła sobie robić cos okrutnego:
cięła krekę po kresce żyletką...
Bardzo od tego cierpiała,
więc otworzyła apteczkę i dopraiła się tabletką...
Chwilę jeszcze zyła...
Do pokoju wróciła...
Za długopis chwyciła,
że go bardzo kochała jeszcze nakreśliła...
Już nie miała siły, na podłodze leżałai ostatnie tchnienie życia łapała...
Wtem do pokoju jej mama wparowała i głośno załkała.
Chwyciła za taelefon, o karetkę dyżurnistę pogotowia błagała;
choć i tak wiedziała, że córka kochana została z Bogiem zjednana...

Trzy dni potem leżała już w kaplicy cmentarnej i obwiniała się, że jeszcze kiedyś mogła przecież zobaczyć piekno zorzy plarnej...
I już pomału chciała odzyć,
powoli wstawała, lecz nagle mowę kapłana usłyszała:
"Jaka to ona była przez rówieśników lubiana, jaka przez ciało pedagogiczne szanowana, jaka przez rodziców kochana..."
Przyjaciółka odczytała z zakrwawionej kartki ostatnie jej słowa.
Tylko szkoda, że nikt nie wiedział o kim była mowa,
bo zapomniała imienia dopisać jego - tego, który wyrządził jej tyle złego...

autor

podciete_skrzydla_aniola

Napisany: 2006-03-18 Dodano: 2006-03-20 15:05:49

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie