Tajemnica

Skok przez okno i już lecę przez przestworza białych chmur
Patrzę w dół na oceany, na łańcuchy długie gór
Za mną cicho podśpiewując leci cherubinów chór
Leci nas tak kilkanaście, ten powietrzny mały sznur

Podnieś głowę, spójrz do góry, może dojrzysz nas w oddali
Szereg tych już wyzwolonych, tych, co już się zakochali
Spójrz wokoło, poczuj radość, niech owinie cię jak szalik
Może kiedyś też polecisz na swej własnej chmurnej fali

Patrz przed siebie, nie opuszczaj znów pod nogi wzroku!
Zostaw ludzi zabieganych, przestań dotrzymywać kroku
Zamiast tego patrz na piękno świateł tańczących o zmroku
Nie bój się zagubić w wietrze wiejącym bez przerwy wokół

Aż poczujesz uniesienie i oderwiesz się od ziemi
I dołączysz wtedy do nas, wyzwolonych od złych cieni
Polecimy wszyscy razem, wtedy też wszystko się zmieni
Gwiazd dotkniemy nie ruszając się ani na krok z podziemi

To jest sekret tego świata podróżować tak bez ruchu
Czuć gorący żar miłości bijący z lodu okruchów
Odkryłem go - teraz łatwo mrok w światło zamieniam
Wyskoczyłem przez okno, chociaż nawet go nie mam…

autor

stack

Napisany: 2006-06-27 Dodano: 2006-06-28 19:05:06

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie