Tak bardzo mu oddana...

Tak bardzo mu oddana,
a jednak nie kochana.
Serce jej pękało z rozpaczy
bo tak sie bala ze kochanego nie zobaczy.
Wciąż płakała...
ile szczęścia jej miłość odebrała.
Nie wytrzymywała
utrzymać tego brzemia rady nie dawała.
Tak bardzo go pokochała
i opuszczać gonie chciała.
On nie wiedział co robi, źle sie miedzy nimi działo.
Dawniej dwoje sie kochało.
Teraz ona cierpi strasznie przez niego
a on nie jest świadomy niczego.
Co mogło ich poróżnić? tego nie wie nikt.
Ale ludzie mówią ze gdziekolwiek ona sie znajduje ognistymi łzami płacze i wciąż powtarza "kiedyś Cię zobaczę".
Po długim czasie on uświadomił sobie ze ja tylko kocha.
Wciąż chodzi i jej szuka.
wierzy ze ja znajdzie bo prowadzi go uczucie
którego jedno ukucie zmienia wszystko,
rozpala w sercu tajemne ognisko.
Uczucie te nie pozwalało jej odejść,
ale ona była słaba.
Za niego życie by oddala a w paskudny sposób,
przez głupca, nie człowieka, odepchnięta została.

autor

xxSkromnAxx

Dodano: 2008-06-10 08:18:19

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie