Tak mało

Nie wiem czemu karmisz mnie błękitem nieba,
czemu pukasz do ciepła uczuć
wdrapując się na nieznane do końca pragnienia,
czemu swobodną łagodną tul ością obmywasz mą twarz,
odchodząc zostawiasz niedokonane racje,
zerkałeś ze swego świata do świata mojego,
malując miłe spojrzenie z daleka tu blisko,
znów się pojawiasz w mym śnie pokornym
odeszliśmy po chwilach przywołując się uczuciem do następnych marzeń,
uczuciem przyjemnym niczym łagodne powitanie miłości,
chcenie daje się we znaki
nie mogę
być może
niedługo.

autor

Oliwia86

Napisany: 2003-11-26 Dodano: 2007-01-20 21:55:35

Ten wiersz przeczytano 357 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie