Tak przyszło żyć
po tylu komentarzach muszę powiedzieć pomagam wspieram w samotności tą osobę lecz rodziny nie zastąpię...
jeszcze wczoraj gwarno
ranne ptaków śpiewanie
łąki pełne motyli
poziomki na polanie
otoczona przyrodą
kochała kwiatów zapach
dziś tylko blokowisko
inny obraz świata
sprzedali mały domek
mamili wygodami
zburzyli jej spokój
zostawili samą
cisza co serce mrozi
odbija się od ściany
piękne puste pokoje
drzwi jak więzienia bramy
liczy kroki na schodach
może to wnuczka biegnie
albo syn z pracy wrócił
starą matkę odwiedzi
poczeka może jutro
w zamglone okno spojrzy
pomodli się o zdrowie
syna, wnuczki, synowej...
nigdy nie myśli o sobie
Komentarze (105)
Ladny wiersz, ukazuje samotnosc, bardzo przykra.
Coz, bywa i tak, w zyciu.
Pozdrawiam cieplo. zycze milego dnia.:)
Przepiękny wiersz, smutny ale jakże piękny. :)
Pozdrawiam i głos zostawiam
Witam Cię.....Piękny wiersz, ale jakże smutny.
Samotność, to już dziś prawie choroba, która tak
uwiera, że odbiera resztki ochoty na egzystencję.
Pozdrawiam serdecznie i życzę, miłego reszty dnia.
Pięknie dziękuję, za częste odwiedzinki:)
ja człowiek nie myśli o sobie to odpoczywa rejon mózgu
odpowiedzialny za ego
Trafiłem na piękny wiersz doceniam piękny opis wiem co
to jest samotność pozdrawiam serdecznie
Aż serce ściska, chyba nikt nie zasługuje na takie
życie...
Często tak się dzieje, pozdrawiam Marianko:)
Smutny z życia obrazek Pozdrawiam Marianko Serdecznie
piękny wiersz,,,
smutny obrazek
Tak, smutny, co gorsza prawdziwy,i taka jest właśnie
poezja, składa się ze słów życia, czasami gorzkich,
nieobrobionych w chmury i aniołki, są schody i okno na
świat, które jest małe, zbyt małe by widzieć, by
odnaleźć w nim prawdę o zagonionych dzieciach, czasami
o niepamiętających dzieciach. Jednak serce MATKI
wybaczy, bo to serce MATKI.
Pozdrawiam :)
smutny życiowy obrazek,
często spotykany, niestety,
pozdrawiam;)
"kochała kwiaty zapach"
Co to jest?
No tak dla dzieci wszystko...a potem czekanie na
słowo, odwiedziny...
Wsród tego smutku przebija sie tak radosc w drugiego
czlowieka. Pozdrawiam
...trzeba i sobie zostawić jakąś cząstkę radości
...piekny wiersz...