Tak trudno uwierzyc

Nie rozumiem do dzis,czemu tak sie stalo
Czemu zniknelo to,co tak bardzo kochalam
Moze w NAS samych szczescia bylo malo
Choc dawalam Ci wszystko to,co mialam.
Teraz siedze w pokoju i zaklinam wspolne dni
Staram sie wymazac z pamieci Twoje slowa
Lecz gdy pomysle o Tobie w oczach mam lzy
I nie ma tej nadziei,ze zaczniemy od nowa.
Te wspomnienia wciaz ze mna mieszkaja
Sa jak cien i wszedzie za mna chodza
Nocami moje mysli smutkiem oplataja
I choc bola,to zyc mi nie przeszkodza.
Nie chce pamietac tego,co mi
mowiles
Tego w co zasze wierzylam
I tak niewinnie w ramionach mnie tuliles
Lecz dzieki Tobie cierpiec sie nauczylam.
Moze kiedys na ulicy spotkamy sie
Spojrzymy na siebie tak,jak to kiedys bylo
I wtedy w marzeniach znow przytule Cie
Choc wiem,ze wszystko sie skonczylo.
Pewnie tak zdecydowal los i tak wlasnie zostanie
Nie bedzie nic tak,jak chcialam
Milosc jest wieczna,pamietaj kochanie
I choc w nia wierze to sama zotalam.

autor

Asiulka

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-10-27 18:42:34

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie