tak ty dzięki mnie jak ja...

jak w szeleście jesiennych liści, które chłodny wiatr rozgania
jak w szumie morskich fal, które ten sam wiatr do brzegu przygania,
jak w biegu białych chmur, które bez wiatru nie istnieją
tak ja w szeleście twych słów,
w szumie twych uczuć,
w biegu pragnień
odnajduje spokój i ciszę i wytchnienie

i choć wiem że to ja jestem wiatrem,
który i niszczy i naprawia,
i dzieli i tworzy,
i koi i rozjusza

to wiem również, że beze mnie nie ma
ani tych szelestów,
ani szumów,
ani też pogoni

wiem że i wiatru widać nie będzie
jeśli liście nie zatańczą
jeśli morze nie drgnie
jeśli chmury w miejscu zastygnął
jeśli słów
-uczuć
-pragnień nie będzie

dlatego

jak w jesiennych liściach,
jak w morskich falach,
jak w białych chmurach
wiatr się zakochał - ze bez nich żyć nie może
tak ja w twych słowach ,
uczuciach
i pragnieniach
się rozkocham
uspokoję
wyciszę
i odetchnę




14.08.06

jakie to dziwne że słowa się nie zmieniły a adresat tak...życie?

autor

himberee

Napisany: 2006-06-14 Dodano: 2008-06-12 01:00:36

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie