Taką cię kocham

Miłość jest żródłem owocowego zrozumienia, tym którego
moc lekarstwem na wszystko jest.

Marianko, jeszcze w ostatniej strofie: "wrzosom
fioletu doda"
"grzybom pościeli liście"
"mchy orosi srebrzyście" lub jakoś tak, żeby była
siódemka.
Pozdrawiam

Wspaniały wiersz, pełen jesiennego uroku. Przydałaś
jesieni blasku lata ! Podoba mi się bardzo

Podoba mi się ten obraz. Zamiast "zmarszczy" czytam
sobie "poprzez"
zamiast "potarga" "wyzłoci" i zamiast "plącze"
"przetka", w takim zapisie wszystkie czynności
dotyczyłyby promyka pochwyconego przez peelkę.
Wiadomo, że jest to moje subiektywne spojrzenie na
wiersz, a autor wie, co jest najlepsze dla jego
wiersza. Miłego dnia.

Madi - Danuś...dzięki poprawiłam
tak miało być ...jeszcze jestem pod wrażeniem mojej
podróży do Italii:-)))

Pieknie napisalas,pozdrawiam serdecznie

Piękny obraz namalowany słowami. Serdecznie pozdrawiam

taka jesien jak w wierszu niechby i była do zimy:)

Cudownie, ciepło o pięknej jesieni.
Marianko, może warto całość pociągnąć siódemką,
np."zmarszczy jeziora wody", "złoto, czerwień i
brązy", "dumna ze swej hojności", itd.
Pozdrawiam ciepło

Piękny obraz wczesnej jesieni. Słowem malujesz kolory,
zapachy, pośpieszny ruch przyrody przed zimową
drzemką. Wpadłem w ten nastrój. Pozdrawiam jesiennie.

Bardzo ładnie opisujesz przyrodę, w sam raz dla
dzieci.Pozdrawiam

Kochać trzeba, a jesieni się nie bać! Pozdrawiam!

Taką jesień jak z Twojego wiersza i ja kocham :)
Pozdrawiam i podziwiam :)

tylko my mamy taką złotą jesień pozdrawiam

Jesień ozłocona ostatnim letnim promykiem. Piękny
wiersz. Pozdrawiam.:)