Taką miał minę

Taką miał minę,
Gdy poznał dziewczynę,
Że wszyscy myśleli już przepadł.
Nie słuchał tego,
Że nie jest dla niego,
Bo on w niej zobaczył człowieka.
Widział jej wolność,
Że jest niepokorną,
I patrzy innymi oczami.
Słowo po słowie,
W przepięknej rozmowie,
Na starcie już stali się zgrani.

Bez planów oboje,
Wiec razem w podboje,
Pognali, a los ich prowadził.
Zmęczeni szumem,
Srtonili od tłumu,
I siebie pragnęli najbardziej .
Chodzili boso,
Uśmiechy roznosząc,
Cieszyli się najmniejszą chwilą.
Tak byli wdzięczni,
Że czas był przepiękny,
I żadne nie chciało by minął.

Szukali światła,
W życiowych zagadkach,
Odradzać się chcąc jak najczęściej.
Gonili za nim,
By nikt nie był w stanie,
Odebrać, ni zburzyć ich szczęścia.
Swych dusz eksperci,
Nie bali się śmierci,
Bo zawsze wiedzieli, że przyjdzie.
Żyli w swym niebie,
Nie patrząc za siebie,
I trwają tak razem po dziś dzień.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2021-05-21 Dodano: 2021-05-21 08:01:44

Ten wiersz przeczytano 1052 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie