...tam dokąd poprowadzi mnie los
Po raz ostatni spojrzę jeszcze raz za
siebie
na zgliszcza spalonych złudzeń.
Na to co nigdy już nie wróci
i nie powstanie nigdy jak Feniks z
popiołu
Zapełnię swój plecak,
wspomnieniami dawnych dni
marzeniami z dawnych lat,
i słowami twoimi!
Potem ruszę przed siebie w świat
ścieżką nie wydeptaną,
ukrytą gdzieś poza ludzkimi umysłami.
tam dokąd poprowadzi mnie los.
autor
Agnessa
Dodano: 2007-08-25 14:19:55
Ten wiersz przeczytano 625 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Aż chce się zacytować Stachurę- Nikt nie zna ścieżek
gwiazd...
Nie ważne jak daleko uciekniemy, zawsze to, ci nas
goni, ma przewagę- my się bardziej męczymy...
Zanim swój Raj pożegnasz....
I plecak napełnisz wspomnieniem....
Nad Losem swoim zastanowić się trzeba...
By On nie był tylko marzeniem
nie znamy jego dróg ani dokąd nas kieruje a idziemy
jak ćmy do światła bo ufamy jemu....brawo za klimat
wiersza...
Przeszłość zawsze idzie za nami. Nie da się uciec.