Tam gdzie idę
Szłam na północ
szukając szczęścia
tyle rąk wskazywało drogę,
a ja stanęłam
spojrzałam w widnokrąg
nie znalazłam,
bałam się iść dalej
czekałam,
zmęczona upadłam
wciskając grudy ziemi
jej zapach
jak świeża pościel
zachęcał do snu,
poranna rosa zmywała łzy
niebo różowo-szafirowe
dawało ukojenie
obłoki układały miraże,
zachwycona wstałam
to tylko złudzenie
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-03-23 06:20:22
Ten wiersz przeczytano 592 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Po nocy pełnej strachu i bólu zawsze przychodzi dzień
z promykiem nadziei w tle. Grunt to go dostrzec i ku
niemu podążać. Bardzo klimatycznie:) Pozdrawiam.
pięknie opisałaś życie w nim grudy i słońca promienie
ale czy tylko od nas to zależy ?
jeśli twoją drogą podażą miłość to dobrze - tylko
dlaczego na północ , gdzie niebawem dojdziesz do
chłodu i ciemności...ale jeśli twój wybór trafny -
podążaj,,,
Gdy weźmiesz grudkę ziemi w dłonie- przytulisz do
lica, ona miłością płonie.
Upadłaś na ziemię, wstań otrzep z błota kolana i twarz
- stoję obok z uśmiechem pomagam Tobie wstać.
Nie idź na północ- pozostań tu, obok mnie, może to
szczęście jest we mnie.
Dziś daję jej cząstkę, zakosztuj tej próby, jutro
weźmiesz wiece, dam bo tego na pudy.
Nikt nie widział szczęscia na oczy, tylko serce je
widzi, spójrz na mnie, czy twoje serce sie wstydzi.
Pokonaj lek, spoglądaj za widnokrąg, sercem zobaczysz
co nikt dotąd, zobaczysz swoją miłość , swoje realne
ziści się marzenie - chociażby na chwilę
Wybrałaś już drogę tylko jakaś niewiadoma nie daje Ci
spokoju. Ładnie piszesz :)
Szczęście czasem niezauważone, wyciąga do nas
dłonie...warto się rozglądać. Pozdrawiam.
ładny i inny od Twoich poprzednich...pozdrawiam ciepło
Pięknie! Tam gdzie idę jest strach i miłość
przemieszane! Pozdrawiam!