Tańcząca EURYDYKA
w srebrzystym płaszczu z snów z księżyca
zebranych świateł nocą z tafli
z tych jezior modrych głębin oczu
tańczy z gwiazdami w rytm muzyka
w rozpiętych żaglach
Eurydyka
na włosach ma opaskę z tęczy
spływają strugą z wzgórz w niziny
szlaczek w symbole suknię wieńczy
zygzakiem kształtów świat zapina
i tak porusza płynnym wirem
jakby chciałaby być przez chwilę
pod łukiem tęczy ramion drżących
rozpalić w Tobie nowe słońce
zamyka oczy w fortepianie
szczerością uczuć serca nucie
wyrzuca w niebo kwiaty z dłoni
byś Ty Orfeusz chwycić zdążył
zanim nastąpi tańca koniec
27 maj 2007 godz. 20, 45
autor
Diabi
Dodano: 2007-05-27 20:47:41
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Poezja to kraina czarów, gdybyś była mi Erydyką, to ja
stałbym się Orfeuszem i oszalałbym ze szczęścia....
Przepiekny wiersz ,przypomnial slynna piosenke p.Anny
German
Żagle Eurydykę poniosą.....
Gdzie Orfeusz horyzontem......
Tam miłość tańczy wiosną.....
I pocałunków tysiącem
pomysł i temat jest super, natomiast technika pisania
pozostawia wiele do życzenia. Wiersz musi mieć
"melodię" zeby czytający mógł czytać na tej samej
częstotliwości..:)
Podoba mi się i treść i wykonanie.Myślę że warto
byłoby troszkę dopracować rytmicznie
np. 3 zwrotka 2 wers - "jakby chciałaby być przez
chwilę " na powiedzmy -jak gdyby chciałby być przez
chwilę (ilość sylab 8,7,8,8 ) psuje podział wewnątrz
wersu i wybija z rytmu.
Dziękuję .Miło się czytało.