Taniec mgły

Podmuchy wiatru mym piórem kołyszą,
Łuny księżyca widzenia lekko dyszą,
Uszy mistyczną melodię znów słyszą,
Słowa rzeką bezbrzeżną się piszą.

Serpentynami tańczy wkoło refleksji dziecię,
Na plecy spadają ołowiane łzy kobiece,
Emocje lodowym dreszczem kręgosłup siece,
A umysł wciąż błądzi z miejsca na miejsce.

Deszczem słów opada suchą łzą na stronę,
Rosą z wolna płyną iskry stracone,
Gradem padają obrazy odwiedzone,
A między nimi mgły w tańcu zagubione.

Biel szkarłatną runą poczyna zarastać,
Przyspieszona rytmika duszy nie może przestać,
Pod kaskadą uczuć prawda próbuje się wydostać,
Lecz szalonemu tempu istoty niesposób sprostać.

Wstyd i Smutek zapadają w gardło,
Duszą słowo które raz już padło,
A teraz końcowo ku górze powiodło,
Coś, tam gdzie Luna, słowa do Niej skradło.

autor

Emptylessness

Napisany: 2008-11-09 Dodano: 2008-11-09 15:28:49

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie