Spacer po Drugiej Stronie

Czarna ręka dotyka podniebienia umysłu, 13
Rozlewa atramentem gorzkich karą przysłów,
Ociekają dreszczem, paraliżując ciało,
Spływa tak wiele, lecz tak wiele pozostało.

Mgłą nowego poranka skaza się unosi,
I delikatną rosę wytchnienia przynosi,
Oczy stają w bieli, bieli zrozumienia,
A serce bije rytmem wielkiego spełnienia.

Tysiące masek kruszy tysiącem talerzy,
Tysiącem teatrów za kurtyną sprzeciwu,
Wszystko widnieje już takim jak się należy.

I choć marionetki powstaną znów do tańca,
Mrokiem bólu popłyną strumieniami czasu,
Ta jedna chwila w zamian całkiem wystarcza!

komuś kto dał mi wiele, nawet kiedy o tym nie wiedziała

autor

Emptylessness

Napisany: 2008-12-04 Dodano: 2008-12-05 00:00:58

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie