Taniec śniegowych płatków

Dziewicza płatków biel
świat w bajkę zda się zamienia
Weselszy i radośniejszy się staje,
w chwili bielenia

W swawolnym tańcu wiatrem poruszane,
śniegowe płatki wirując,
zachwyt wzbudzają
One przyszłości nie znają, spadają

Jedne na twarze przechodniów,
szybko łzami spływają
Inne na chodnik, w kałuże i błoto wdeptywane,
marny koniec mają.

A swoją szczęśliwą gwiazdę,
jeszcze inne płatki posiadają
To wybrańcy losu na dywan traw spadają,
one bardzo długo trwają

Jak myślisz człeku?
Czy los nasz nie jest splątany,
ze śniegowymi gwiazdkami?
Czy nie taki bywa nasz koniec?

autor

Freda A

Napisany: 2015-01-18 Dodano: 2016-01-06 18:09:29

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie