TANIEC ŻYWIOŁÓW

Wytańczę lęk,
może zwątpi w swe kompetencje.
Wytańczę strach
może zapomni jak dobrze mnie zna.
Naszpikowane paniką usta
na owal jego twarzy położę,
wycałuję, wypieszczę…

Wytańczę żal,
pretensje,
w parze ze szkaradną przeszłością,
w nadludzkim tańcu życia
się zapomnę, rozkołyszę.

Dam ponieść w rytm nu jazz
lub zmysłowej lambadzie.
Rozkocham,
omamię,
uwiodę,

i ponad przeciętnie,
proporcjonalnie
do wyrządzonej mi krzywdy

Porzucę.

autor

ala2

Napisany: 2007-10-29 Dodano: 2007-10-30 08:20:02

Ten wiersz przeczytano 856 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie