Tato

zapalam lampkę
przynoszę róże
( chryzantem wręcz nie znosiłeś)
znowu się do mnie uśmiechasz

praca mnie cieszy
dzieciaki rosną
( nie jest cię łatwo zagadać)
tak- wciąż mocuję się z sercem

ostatnie zdjęcie
razem przy stole
( listopadowa zaduma)
wśród kasztanowych ludzików

dziesięć lat później
ręka twej wnuczki
( jakby czytając w pamięci)
układa krzyżyk z kasztanów

autor

aalbonie

Napisany: 2005-11-01 Dodano: 2005-11-04 02:30:52

Ten wiersz przeczytano 1128 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie