Tchnienie wiatru

Jak ciepły oddech powiał wiatr
Swym tchnieniem owiał serce samotne
Otulił je oddechem jak pierzyną
Porwał w ramiona i poniósł
Tam gdzie niema bólu gdzie nikt nie rani
Zabrał ze sobą w podróż daleką
To dla samotności jedyna ucieczka
Odlecieć z wiatrem właśnie tam
Gdzie juz na zawsze zostanę sam
Gdzie nikt już nie odnajdzie mnie
Gdzie już nie będzie mi nigdy źle
Gdzie na wieki już pozostanę
Lecz Ciebie kochać i tak nie przestanę
Nigdy

autor

This foreign

Dodano: 2006-12-04 19:12:21

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie