Tchnienie wiosny

Pozdrawiam Was kochani i życzę, miłego i słonecznego popołudnia – u mnie już świeci, od samego rana. Zainspirowało mnie aż tak, że napisałam ten oto wiersz. Dziękuję, za przesympatyczne komentarze i głosiki:)



Gdy okno otwieram, czuję już wiosnę
promykiem słońca zagląda mi w oczy,
widzę tam ciebie, w złocistym kolorze
i jak tam pięknie i subtelnie kroczysz.

Wołam cię głośno, lecz ty mnie nie słyszysz
stąpasz po niwie, unosisz się w tańcu
wokół kwiecisty i piękny zaś dywan,
utkany z jedwabnych, jak mgła różańców.

Zbliżasz się do mnie i jesteś już blisko,
chcę cię przytulić, bo kocham cię słonko,
ty wręcz figlujesz, uciekasz i znikasz
a promień wciąż krąży, unosi nad łąką.

I nagle wpadamy sobie w objęcia,
ty złoty promyk i ja już stęskniona,
tak wirujemy unosząc się w walcu,
cieszymy nawzajem, w swoich ramionach.


https://www.youtube.com/watch?v=LF_ncj8wIKY

autor

Isia05

Napisany: 2017-02-16 Dodano: 2017-02-16 14:39:10

Ten wiersz przeczytano 1504 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie