Teatr zycia
Talent posiada każda istota
Powołana do zwycięstwa
Ileż to wcieleń w życiu
Gubimy własną tożsamość
Gdzie prawda gdzie fałsz?
Szukasz własnej twarzy?
Bez makijażu kłamstwa?
Wzrastamy w aktorstwie
Improwizujemy
Doskonalimy talenty
Zycie to prawdziwa scena
Grasz dla innych
Siebie nie oszukasz
Spójrz sam sobie w oczy
Zapytaj, kim jesteś?
Podwójna twarz.
Odbija się echo
Pustka pozorów
autor
sarenka1965
Dodano: 2009-01-27 00:36:48
Ten wiersz przeczytano 1153 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
przyszły mi na myśl gombrowiczowskie gęby.
Ale to chyba nie nasza wina, bo przed "gębą "nie ma
ucieczki.
Wiersz mający w sobie głębie coś pięknego .pozdrawiam
każdemu cośjest przeznaczone i każdy ma swoja rolę do
odegrania w teatrze życia
Twarz człowieka to jak pojęcie prawda tam szukaj bo
grać można chwilę Życie i sumienie otworzy własną
tożsamość Dobry
Najgorsi są ludzie o dwóch twarzach... Dobrze, że nie
o czterech jak Światowid... chociaż i tacy się
zdarzają...