Tęcza mojego życia

Tęcza mojego życia

Przez maleńkie mych spojrzeń pryzmaty,
W barwach tęczy przyglądam się światu.
I choć mgłą bywa łzawą zasnuty,
A w kryształkach dżdżu rozpacz i smutek,
Ze słońca utraconej pieszczoty,
To we mnie własny mój promień złoty,
Impresje z drobinek wody tworzy,
Abym po barwnej wstędze w przestworzach,
Spłynął na ziemię, w dół razem z deszczem
I kwilił jak dziecię, jeszcze, jeszcze.

A gdy susza, to z żalu łzy ronię,
W nadziei, że promyk w słonej toni,
Zapragnie rozkosznie się zanurzyć
I widmem w pastelach, jak po burzy,
Zachwycić oczy, rozświetlić duszę.

Promyczku, zostań we mnie dłużej,
Bo tej ukochanej mojej tęczy,
Nic nie zastąpi, nic nie wyręczy.

Andrzej Kędzierski, Częstochowa 14.07.2013.

autor

andreas

Napisany: 2013-08-27 Dodano: 2013-08-27 16:59:05

Ten wiersz przeczytano 1129 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie