Tęcza mojego życia
Tęcza mojego
życia
Przez maleńkie mych spojrzeń pryzmaty,
W barwach tęczy przyglądam się światu.
I choć mgłą bywa łzawą zasnuty,
A w kryształkach dżdżu rozpacz i smutek,
Ze słońca utraconej pieszczoty,
To we mnie własny mój promień złoty,
Impresje z drobinek wody tworzy,
Abym po barwnej wstędze w przestworzach,
Spłynął na ziemię, w dół razem z
deszczem
I kwilił jak dziecię, jeszcze, jeszcze.
A gdy susza, to z żalu łzy ronię,
W nadziei, że promyk w słonej toni,
Zapragnie rozkosznie się zanurzyć
I widmem w pastelach, jak po burzy,
Zachwycić oczy, rozświetlić duszę.
Promyczku, zostań we mnie dłużej,
Bo tej ukochanej mojej tęczy,
Nic nie zastąpi, nic nie wyręczy.
Andrzej Kędzierski, Częstochowa
14.07.2013.
autor
andreas
Dodano: 2013-08-27 16:59:05
Ten wiersz przeczytano 1122 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Piękne rozmarzenie :)
Pozdrawiam :)
Piękny wiersz Andrzeju, rozmarzona pozdrawiam:)
wracałam dzisiaj z Warszawy, padał deszcz a takiej
tęczy jaka była na niebie nie widziałam nigdy,
pozdrawiam
Tak chciałam się rozmarzyć:))
:-))
Podoba mi się:) Pozdrawiam.
Ładny .Pozdrawiam.
kto nie lubi tęczy... pięknie napisane.
Malmö
tęcza przynosi ukojenie pozdrawiam
Ładnie o tęczy i miłości :)
Pozdrawiam :)
Piękny, tęczowy promyczek.
Pozdrawiam
Lubię tęcze, ładny wiersz, pozdrawiam cieplutko
Każdy potrzebuje takiego promyczka... Ukłony :))
Częstochowa , Częstochowa reszta wierszy niech się
chowa.