Temu, który daje mi światło

Damianowi F. ( 6.07.2006.r )

Czarno białe rysy mojej twarzy zza ściany zielonej pokoju martwego,
Smutne oczęta pobledłe na widok samotności,
Nie umiały odnaleść prawdy,
Zagubione w ciemności bramie przeklętej.

Zatęskniona za dotykiem ciepła Twojego,
Czekałam lat wiele, aż pojawiłeś sie wreszcie.
Otworzyłam powieki zapłakane.
I ujrzałam promieni blask.

Poczułam, że można umieć wierzyć i być,
Że ' światło zaświeci się wtedy,
Gdy je zapalimy',
Że przy Tobie nie muszę się bać.

Odkrywam świat na nowo,
Jakbym narodziła się po raz drugi.
Nie z matki mojej,
Lecz z uczucia.

Dałeś mi nadzieję i wiarę,
Jesteś moim jedynym Bogiem,
W którego dziś wierzę,
I wierzyć nie przestanę.

autor

czarna_D.F

Napisany: 2006-07-07 Dodano: 2006-07-06 14:44:42

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie