Temu, który mnie nie chciał

"Nie porzuca się rzeki, skrzypiącego mostu, bojaźliwej jaskółki i wróbla od zawsze, kotów,psów, umarłych i żywych, przyjaciół z dzieciństwa, jabłoni i gruszy"

Chyba pomylił się Ten, który stwarzał
Umieszczając cię wśród ludzi,
Gdyś w pochmurny dzień kwietniowy
Tak bez serca mnie wyrzucił!

Pod topolą starą wykopałam jamę,
Ogrzewając w jej korzeniach swoją psią niedolę.
Po ulewnych deszczach straciłam swój dobytek,
Skazując swój los marny na człowieka wolę.

I przygarnęli mnie, i pokochali:
Z dziesięcioma nieplanowanymi szczeniętami,
Powracającymi jak bumerang dokuczliwymi pchłami,
Pieczątkami mych łap na świeżo umytej podłodze,
Tańczącymi kłaczkami liniejącej sierści,
Unoszącymi się podmuchem biegających stóp dziecięcych.

A ja okazuję im wierność i przywiązanie,
Barometrem uczuć ogona wachlowanie.
Pracowite uszy nasłuchują kroków nieproszonych gości.
Stałam się dopełnieniem marzeń mojej pani
O małym domku z ogrodem, pełnym dzieci i miłości!

Mojej suczce Tusi

autor

SZUMA

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2008-05-11 13:19:44

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie