* (tępym nożem spojrzenia...)

tępym nożem spojrzenia
kroję widok za oknem
jak serwetkę
wyszywaną zieloną muliną trawy
i brązowymi krzyżykami domków działkowych
i ludzi


szarpię kiepskim narzędziem
wypruwają się niestaranne nitki
falują gałęziami drzew
plączą się w krzakach
i zawijają w supeł
nie do
rozwinięcia
nawet na przegubach krzyżyków


kroję jak mięso
wypadają wnętrzności
i pełno kołtunów
niestrawionych
jakbym otworzyła kota
który połyka włosy


a potem zamknęłam oczy
to jakbym zrzuciła powiekę
– sokoła
wszystko znikło
w ciemnościach


wyszłam stąd
i zobaczyłam, że nic się nie zmieniło
kołtuny walają się po ulicach
koziołkują w powietrzu
a krzyżyki dźwigają swoje gwoździe
jak zakupy w siatkach

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2021-04-08 Dodano: 2021-04-08 09:35:23

Ten wiersz przeczytano 849 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie