W tęsknocie chwil (Gdzieś o...

Deszcz rozniósł monotonią całe miasto
schlany do nieprzytomności
znów nie mogłem zasnąć
wyrzygałem sny w banalną noc
gdzies o parę kroków stąd...
aż do świtu jest mój dom
w refleksach zimnych, obcych rąk
utonę znów, by chwilę nie czuć się jak duch

Spojrzenie jest u kresu sił
westchnienia na granicy drwin
smutno mi...
znalazłem żal w tęksnocie chwil
wciąż jednak nie śni mi się nic

Ostatnia nieposkromiona łza
niedostrzegalna w mroku ust
rozpieszcha się jak martwy kurz
nim wspomni, że to nie jestem ja...

Zapadamy się w nią aż do dna
bez zbędnych gestów przyzwyczajeń
bez oskarżania się nawzajem
o zapomnienie aż do dnia

Gdzieś o parę kroków stąd...
znów popełniliśmy błąd
bo przecież Ty nie jesteś nią...
a w sercach kwitną gorzkie rany
gdy myślimy o tym samym...
aż do rana jest mój dom

autor

Shadon

Dodano: 2008-06-28 01:24:43

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie