tęsknota

Czas płynie leniwie,monotonnie.
Jeśliby się wsłuchać w ciszę,
Można usłyszeć delikatnie spadające
Na ziemię płatki śniegu...
I jeszcze coś co nadaje tej chwili rytm.
Tak,już wiem..
To moje wolno bijące gotyckie serce..
Rwące się w niedoścignioną dal...
Panuje wokoło przejmująca ciemność.
Przerywana od czasu do czasu
przez blask tarczy księżycowej...
Majaczącej zza gęstwiny chmur...
Jakże widok tego światła rozgrzewa
Zimowy,chłodny krajobraz...
Gdy promienie padają na płatki śniegu
Mam wrażenie,że to już nie śnieg,
Lecz księżycowy pył....
Wplątujący się w moje włosy...
W sercu mam egipskie ciemności,
Podobne tym które obserwuję...
Jednak brak w nich światła,brak choćby iskry.
Chcę świecić jak księżyc,nawet nie swiom blaskiem.
I choć bardzo się staram w około chłód dalej...
Nie mam niczego co by pozwoliło ogrzać zziębniętą duszę.
Ból już nie boli,bo można do niego przywyknąć...
Pozostała tylko ta tęsknota za nieuchwytnym blaskiem...

autor

CzarnaAnielica

Napisany: 2007-11-09 Dodano: 2007-11-26 18:17:35

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie