TĘSKNOTA
Zakwitł kwiat wnętrza zagubionego !
Choć cały świat mu dany,
Nadzieją ogrzany, płaczem podlany,
Brak mu czegoś bardzo ważnego.
Powoli więdnie zapał cały.
Duszy sens życia wydarty,
W cierpieniu głęboko zawarty
- Błądzi, szczęścia będąc reliktem.
A czas mu ciągle, bez przerwy ucieka,
Gdy on czeka, czeka i czeka.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.