Tęsknota

Poezja w sercu się rodzi
łagodna jak strumień wody,
za murami klasztoru niby modlitwa
z wnętrza mego wychodzi oglądając świt.

Dotykam ciszy nie słysząc nic,
oczami patrząc nie dostrzegam,
lecz dusza moja wydaje krzyk,
co sięga nieba.

Ześlij Panie deszcz łaski swej,
co żale świata ukoi,
nienawiść, zło, szyderczy śmiech,
niech człowiek już się nie boi.

w Tobie ukojenie dla duszy mej
w kapliczce,która przy drodze stoi,
tam codziennie czeka na mnie Bóg
i niebiańskie jasne anioły.

autor

lew Judy

Napisany: 2017-08-14 Dodano: 2017-08-14 13:06:16

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie