Tęsknota

Ból duszy noc spotęgowała
Bezsenność męczy jak powietrze
Jej mglista postać staje cała
Zatarta wiotka jak na wietrze

Tak chciałbyś zasnąć śnić bez końca
Bo marzeń w tobie płynie rzeka
I w mroku widzisz promyk słońca
Ty jesteś tu a tam ktoś czeka

W tęsknocie do rąk ręka mrowi
W tęsknocie do ust wargi pieką
Zamykasz oczy kulisz głowę
Z poświatą jasną w mrok uciekasz

Gdy gęstość myśli cię przeraża
Nie wiesz czy jawa czy w śnie jesteś
Wyciągasz rękę w czułym geście
Lecz zamiast twarzy pusta przestrzeń

Elżuni

autor

mieciub

Napisany: 2006-12-12 Dodano: 2006-12-12 23:38:49

Ten wiersz przeczytano 325 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie