Tęsknota i łzy
Zagubiony w otchłani samotności
Z policzka słone krople ocierając,
Szuka wśród kłamstwa szczerej miłości,
Ciągle sercu nową nadzieje dając,
Wnosząc się na błękitnych skrzydłach
wiary,
Rozbiją się o rzeczywistość szarą,
Płacąc za swe marzenia srogie kary...
Ta Tęsknota i łzy, są jego karą.
autor
sauron
Dodano: 2005-07-26 15:04:25
Ten wiersz przeczytano 667 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.