Tęsknota za ciepłem.

Przez zimowe chmury przedarł się promień słońca, ale nie niósł ze sobą ciepła.
A tak bardzo jej go brakowało, w sensie dosłownym i przenośni. Tęskniła za uczuciem, którego już nie było i za wiosną. Za powietrzem, w którym czuć ziemię budzącą się do życia, gdy coś w niej zaczyna grać, pęcznieją drzewa wypuszczając pierwsze pąki liści,
wyzierają źdźbła traw. Słońce wdzięczy się po wiosennemu otwierając oczy białych zawilców i błękitnych fiołków. Leszczyna bazie karminowe jeszcze od zimna otula, a już potrafią śmigać ku słońcu brzozy,
jak smukłe tancerki zielone listki kołysząc, i mknący wartko i radośnie
mruczący strumień niby wiankiem otaczając. Ciepło promieni wywabia
z lodowatej wody piękne, złote kaczeńce. Zakwitające drzewa owocowe sypią na alejki śnieżno białe i różowe płatki, a wiejący wiatr unosi ich zapach. Koncert ptasi budzi o świcie, słychać skowronków śpiew nad polami. Rajcują wesoło wróble, dzwoniec powtarza swą zabawną melodyjkę,
rudzik z pomarańczowym przodem stroszy piórka. Sikorka modraczka, wyglądająca niczym błękitny klejnocik skupia na sobie uwagę. Jej kuzynka bogatka, obierając robactwo z klonu tuż pod oknem
ćwierkając oznajmia, że to już wiosna. W gąszczu na gałęzi świerka siedząca tam wiewiórka nieufnie zerka na pięknego kawalera. Zauważył ją, nastroszył wąsy, skoczył na gałąź i wywinął koziołka.
Zbliżył się do niej, coś do siebie zagadali i zaczęła się gonitwa wokół drzewa. Słychać było chichoty i piski, aż wreszcie oboje popędzili po gałęziach
w las na wiosenne gody. Ze szczytów drzew płyną pieśni miłosne wiosny,
pieśni zachwytów i przysiąg. Czy można nie tęsknić za wiosną.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-01-17 Dodano: 2012-01-20 14:05:38

Ten wiersz przeczytano 1006 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie