Tęsknoty

Tym którzy tęsknią, w radości swej że mają za kim.

Nie sposób nie Błądzić szukając współistnienia
Bo stojąc plecami do losu cienia
Niczym lunatyk o zmroku nie wiem, nie pojąłem
Czy zbudzić się zawczasu, czy jeszcze nie zasnąłem

Ty w prawo ja w lewitacji o poranku, nad gruntem współistnienia
Krok po, kropli łzy spływającej do kącika ustronnego pierwszego wspomnienia
Uklęknę przed tobą, a czemu by nie, w ten dzień wyzwolenia
Schylić się przed ciosem, radosnej machiny stworzenia

Zegar wybija czas współistnienia
Ten tik, tak swobodnie z nas drwi, ze wskazówek samookaleczenia
Niby wciąż gra w otwarte karty, lecz mimowolnie
Spuszcza głowę nadziei, a jak? Wiekopomnie

autor

ekumene

Dodano: 2009-05-02 22:13:18

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie