Tłum
Światem otoczony,
smutkiem ludzkich twarzy…
Pochylam głowę,
chcę wtedy zapomnieć.
Powieki opadają,
mnóstwo kryształowych łez.
Czuję wszystkich!
Kłopoty, nienawiść i ból…
Tysiące myśli,
boję się spojrzeć!
autor
BANITA
Dodano: 2016-02-17 20:44:37
Ten wiersz przeczytano 930 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Smutna refleksja, która z pewnością mogłaby dotyczyć
wielu z nas.
Pozdrawiam:)
Dobrze wyrażona chwila smutku i zwątpienia
Bardzo smutno ale czasem i tak w życiu bywa
Pozdrawiam pogodnię i życzę szczęśliwej aury
Smutny, ciekawy wiersz. W życiu jest więcej smutku,
kłopotów niż radości. Pozdrawiam.
życie piecze właśnie w oczy, ciśnie soki i nie pyta -
jaki masz problem,
dramaty, zmartwienia, waśnie i narzekania po ostatnie
znudzenie...
A człowiek jest mocny.