w tłumie
w tłumie najładniej się umiera
bo nie widać krwi
nie widać szczegółów
które mogą być rażące
dla oka
a ono woli pastelowe odcienie
w nich najlepiej się czuje
w tłumie najwygodniej się umiera
bo nikt nie przeszkadza
i można dać sobie tyle czasu
ile czasu potrzebuje ostatni oddech
w tłumie jest najbezpieczniej
bo wszystko jest normalne
i nikt nie przygląda się
nieprawda – w tłumie wszystko jest tak
nieadekwatne do sytuacji
że anonimowość
żelazna brama
jest najlepszą alternatywą
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2018-10-01 23:54:50
Ten wiersz przeczytano 823 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Bardzo wymowny wiersz, okraszony smutkiem, pozdrawiam
:)
Wiersz przepełniony patosem.
Ekwilibrystyka w życiu codziennym, to jak akty w
teatrze. Dobrze zagrana rola, chroni nas - od czasu
do czasu - przed zjawiskami, niezaleznymi od Nas.
Więc myslę, że klaskanie na widowni - w cyrku - to
dobra solucja - :) na bolączki tego formatu.
Wiersz, podoba sie bardzo
Pozdrawiam ciepło
Smutne ale prawdziwe.
Pozdrawiam
Ciężki wiersz, smutny, prawdziwy. Pozdrawiam!
Bardzo ciekawy wiersz, jak to u Ciebie, Martuś, msz w
tłumie może być najbardziej samotnie,
a śmierć też może być najbardziej bolesna, to tak jak
ktoś leży na ziemi, ma zwał, a wszyscy go omijają, bo
myślą, że to pijak...
Co do bramy, to Agatka ma rację, ona może mieć wiele
znaczeń.
Serdeczności ślę Poetce:)
Brama to także miejsce spotkań, nieplanowanych rozmów.
Niektórych spotykamy tylko mijając się, jedni
wychodzą, drudzy przychodzą. W tłumie tak łatwo się
nie zauważyć, we wnętrzach domów jesteśmy odizolowani,
w bramie - zdarzało mi się nie zdążyć na autobus.
Brama ma wiele znaczeń, tłum jest tylko tłumem.
Bardzo wymowny dramatyczny wiersz do bólu prawdziwy To
smutne jednak niestety tak jest
Mogą nas otaczać tłumy a i tak jestesmy samotni
Pozostawieni sami sobie bez pomocy giniemy w tłumie
Pozdrawiam serdecznie Marto
ciekawy
w tłumie można zginąć, uciec, wtopić się, przez chwilę
nie istnieć...
Przerażająca samotność jednostki wyziera z Twojego
wiersza i tym bardziej chwyta za gardło, że jest tak
tragicznie prawdziwa. Pozdrawiam serdecznie.
Śmierć w tłumie...taka rażąca samotność. Zatrzymał :)
Anonimowość i tłum , to sjamskie bliźniaki,
jednego jak i drugiego nic nie obchodzi samotna
jednostka, ginąca tuż obok.
Miłego dnia Marto i moc pozdrowień przesyłam.
Smutne rozwazania, bardzo.
Pozdrawiam:)
Prawda im więcej ludzi tym mniej widać.
tak, niestety w tłumie wszystko jest na opak, nie ma
jednostki, jest tylko samotność