Tłuszczy się nam

Słowa nie do celu,
Zero planowania.
Ile jeszcze razy
od serca i mózgu
(pal licho mózg),
szybszy będzie język?

Tłumaczyliśmy to sobie,
Rolę Mistrza nie zawsze,
Ty, będziesz sprawować.

Jeszcze ślepcy nie są przewodnikami
Jeszcze usta nie są niewolnikami rąk
I póki jeszcze będziesz mnie słuchała
Póty będę Cię ranił, choć nieświadomie

Znowu przepraszać za głupie słowa,
znowu przyrzeczeń pełna rozmowa,
a ciepła gesty i oczy bez pląsów
pójdą pod koniec precz
bo znowu zawalę.

Raz,
W twarz,
Powiesz,
przeproszę.

A gdy każesz samemu się zastanowić,
Odchodząc z niecierpliwości przypomnij
Sobie, że w takich sytuacjach Ty jesteś
Mistrzem, a ja potrzebuję czasu i kawy.

Przepraszam za niewrażliwość,
Pamiętam wszystko,
Również Twe nauki
Te listopadowe...

Najprzyjaźniejsza...

autor

Ethay

Dodano: 2007-11-04 00:50:50

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie