To co groteską

To była miłośc wymyśliłam Cię w sensie nie dosłownym -
ale szukałam Ciebie:):):)

Wiersz ładny...miłość wymyślona nie jest miłością
prawdziwą...pozdrawiam.

Temu nikt nie zaprzecza - to zawsze są obie strony,
równie zasłuzone co winne Nie zmienia to jednak
skutku. Nie kwestia pretensji żalu do niego a do
siebie, ze w ogóle na coś takiego pozwoliłam. No może
że pozwoliłam to za dużo powiedziane bo zanim się
zorientowałam o co chodzi to już byłam utopiona:):). I
nie żal jego on tak naprawdę nie ma z tym nic
wspólnego. Nie wiem tylko o co mu chodziło od
początlu:):) Teraz to nawet znaczenia już nie ma. Nie
widzę go nie rozmawiam nie patrze odcięta jestem
zupełnie i to p0omogło. Jakaby było gdyby był tego nei
wiem. I w sumie najgorsze z tego to że nie dowierzam
co widzę i czuję. Do niego nie mam żalu - w sumie w
części to też fajne wspomnienia. On ma inne swoje cele
życiowe i ja jako ja nigdy nie miałam dla niego
znaczenia. Chyba że narzędzia:):):) Wiec żałować nie
ma co tylko tych emocji mnóstwo było aż mnie
przerosły. Nie wiem ni pytam co u niego jak u niego i
nei chce tego wiedzieć. mam nadzieję, ze jest
szczęśliwy sobie też tego życzę i myślę, ze tak być
może ale też nie musi. czas i niech płynie swoim
rytmem tam gdzie ma dopłynąć. Pewnie jeszcze w jakis
sposób go kocham ale nie zamierzam anwet sprawdzać po
co? Pozwolic sobie na nowe otwarcie to tylko to i nei
bać się ale w sumie w moim dystansie się odnajduje
nie koniecznie druga strona. Tylko mi szaleństwa mie
potrzeba.

miłość bywa zawiła czasem na własne życzenie.