To, co w nas trwa...
Oddać się tej chwili
i zatrzymać ją
słyszeć bicie serca
czuć spoconą skroń.
Tak metafizycznie znów połączyć się
w głębi oczu twych nieskończenie śnić.
Pragnąć cię do granic możliwości swych
uwalniać tę miłość, która w sercu drży
zatapiać swe usta w rozkoszach czułości,
oddechem twej duszy dotykać,
wznosić się, kochać, przenikać.
I jednym stać się spojenie duszy i
ciała,
a chwila ta będzie w nas trwała i
trwała,
aż powieki zamkną się na wieki...
Miłość zawsze zwycięża
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.