To człowiek pisze dzieje
Drzewo liściem się odradza,
kwiat kolorem swym raduje.
Człowiekowi coś przeszkadza,
ciągle jakiś smutek czuje.
Zwierzę budzi swe popędy,
nawet taka mała pszczoła.
Człowiek stwarza tylko błędy,
co o pomstę nieba woła.
Niby współgra z otoczeniem,
nawet wchodzi w nie nieładnie.
Człowiek ceni swe znaczenie,
a przyroda mu je kradnie.
On chce stać na piedestale,
otoczony wieczną chwałą.
Człowiek nawet brzmi zuchwale,
choć jest wersją mało śmiałą.
I stąd walka wciąż istnieje,
kto wygrywa, wszyscy wiemy.
Bo to człowiek pisze dzieje,
czy to chcemy, czy nie chcemy…
19/05/2023r
autor
Grand
Dodano: 2023-07-09 09:58:57
Ten wiersz przeczytano 240 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Tak każdy z nas pisze.
Można też sztucznie kreować je.
Jesteśmy spojeni z naturą ,tylko nie potrafimy jej
uszanować.:-)
pięknie :)
Zawsze mam problem z przyjęciem tłumaczenia przez
niektórych, że coś jest naturalne wobec czegoś co jest
nienaturalne. Tak jakby czyniący nienaturalnie nie
byli częścią natury.