To już Przeszłość

Gdy nie ma ciebie przy mnie, wszystko wraca do szarej nudnej rzeczywistości
Czas zwalnia, gaśnie nadzieja na jakiekolwiek dobre zmiany
W tym momencie myślę o nas, kiedy się spotkamy, chce pozostać w świecie miłości
W którym wszelkie zło nie istnieje, gdzie nikt nie może nam zadać kolejnej rany

To wszystko jest jak sen, z którego nie chcemy się zbudzić
Chciałbym, aby tak pozostało na zawsze, cały czas w miłości uśpieni
Wtedy nie istnieją inne problemy, nic innego się nie liczy
Widzimy tylko siebie, nasze dłonie splatają się, usta czule dotykają się

Nie chciałem być sam, teraz tez nie chce, już nigdy nie będę sam
Z dnia na dzień, czekam aż usłyszę twój głos, co się ze mną dzieje, tego nie wiem
Dobrze znam siebie, tęsknota łączy nas, nie ważne, co dzieli nas
Nie rzucam słów na wiatr, żadne słowo, żaden wers, nie potrafi pokazać to, co czuje:]

Już nie ufam kobietom być może bardzo myle się rozdrapałem ranę w sercu wyrytą...

autor

adorb

Dodano: 2007-02-05 22:00:41

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie