To nie oto nam chodziło

/satyra poltyczna/

Siedzę i dumam, nie wiem co robić,
Telefon w ręku ściskam.
Chciałbym gdzieś parę złotych zarobić,
Wściekły gromami ciskam.

Od rana pukam, wszędzie wydzwaniam,
Zawsze odpowiedź jedna:
Choć sekretarkom nisko się kłaniam,
Nie ma – odpowie wredna.

Swoim dorobkiem wszędzie się chwalę,
Że mam trzy fakultety.
Moich wyjaśnień nie słyszą wcale,
Pracy, nie mam, niestety.

Po co mi było tyle się uczyć?
I co mi przyszło z tego?
Żeby się teraz za pracą włóczyć?
I tak to nic pewnego.

Co ja mam robić, głupi uczony?
Szkoda już butów moich.
Jeżeli słyszę z każdej strony:
Jest praca, lecz dla swoich.

Może fabrykę mam wybudować?
Zaciągać kredyty w bankach?
Aż w końcu w „mamrze” mam wylądować,
Z obstawą i w kajdankach?

To nie o to przecież nam chodziło,
Nie po to lały się łzy.
Żeby teraz pracy nie starczyło,
Dla ludzi takich jak my.

Uważajcie nasi pracodawcy,
Nie przeciągajcie dłużej struny.
Jeśli wam nie wychodzi, łaskawcy,
Może powróćmy do „komuny”?

/ale ja tego nie chcę/


dedykacja
Na święto miłości

Miłości pragnie każdy z nas,
przeżyjmy jeszcze jeden raz,
już serca mocniej biją.

sączmy z pucharu trunek złoty,
to na frasunek i kłopoty,
przede wszystkim za miłość!!!

wszystkiego najlepszego ;-))

autor

wrobel

Napisany: 2004-11-03 Dodano: 2010-02-14 02:37:12

Ten wiersz przeczytano 866 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie